Noong ika-21 ng Oktubre 2012, si Pedro Calungsod ay ginawang “santo” ng simbahang Romano Katoliko. Maraming Filipino ang nagdiwang sa okasyong ito at ang iba ay nagtungo pa nga sa Roma upang saksihan ang opisyal na paggawad ng simbahan kay Calungsod ng pagiging santo. Ang pagiging santo ni Pedro Calungsod ay sa loob lamang ng simbahang Romano Katoliko at ito ay hindi kinikilala sa simbahang Protestante. At hindi dahil siya ay idineklarang santo ng simbahang Katoliko, siya ay santo na rin sa mata ng langit.
Walang eksaktong tala o record ukol sa sa buhay Cristiano ni Calungsod na maaari nating malaman. Ni ang kanyang bayan na sinilangan ay hindi matiyak, at ni ang kanyang larawan ay hindi tiyak kung ano ang itsura. Ang tanging binigyang diin tungkol sa kanyang buhay ay ang kanyang ginawa sa Guam bilang isang Katolikong misyonero na nagturo ng katekismong Romano Katoliko sa mga taong Chamorro na naghatid sa kanyang kamatayan bilang isang martir. Ngunit hindi dahil namatay ang isang tao habang siya ay naglilingkod bilang misyonero ng simbahan siya ay tunay ngang santo sa mata ng langit. Maging sa mga simbahang Protestante at Ebangheliko, may mga dumadalo sa mga simabahang ito na hindi pa tunay na born again ang nagtutungo rin sa iba’t-ibang bansa upang maging misyonero, ito man ay pangmatagalan o panandaliang pagmimisyon lamang. Sila ay sumasama lamang sa isang mission group upang makaranas ng pagmimisyon sa ibang bayan. Nababanggit ko ito sapagkat sa mga iglesiang aking dinaluhan dito sa Scotland, nasaksihan ko na may mga ganitong kaso o pangyayari na kahit hindi pa tunay na born again ay naisasama sa pagmimisyon. Kaya, hindi dahil nasa gawaing pagmimisyon ang isang tao, ang kanyang kaugnayan sa Diyos ay tunay. Sa madaling sabi, hindi ang ginawa ng isang tao ang nagdadala sa kanya sa lugar ng pagiging santo. Sa katunayan, ayon sa Biblia ang naghahatid sa atin sa pagiging santo sa mata ng Diyos ay ang ginawa ni Cristo sa ating buhay. Kahit na marating ng isang tao ang lahat ng bansa sa buong daigdig sa pamamagitan ng gawaing pangrelihiyon, kung wala naman siyang tunay na kaugnayan kay Cristo at ang kanyang kaugnayan sa Diyos ay sa pamamagitan lamang ng kanyang relihiyon, ang taong ito ay hindi kinikilala ng langit bilang isang santo. Dahil walang makapagsasabi tungkol sa tunay na kaugnayan ni Calungsod sa Diyos, maliban sa kanyang ginawa at pagiging martir, mahirap sabihin ng tuwiran kung siya nga ay tunay na isang santo o hindi ayon sa pagiging santo na itinuturo ng Salita ng Diyos. Ngayon, mali bang kilalaning santo si Calungsod? May karapatan ba ang Simabahang Katoliko na gawing santo ang isang tao? Ang totoo, wala tayong karapatan na pakialaman ang ginagawa ng simbahang Katoliko sa loob ng kanilang simbahan o hurisdiksyon. At bilang mga Cristianong born again, dapat nating respetuhin ang mga pamamaraan ng pananampalataya ng iba’t-ibang relihiyon kahit na sa ating pananaw ang mga pamamaraang ito ay mali. Ngunit hindi ito nangangahulugan na umaayon tayo sa kanilang mga pamamaraan. Muli, ang paggawad ng pagiging santo kay Calungsod ay sa loob lamang ng simbahang Romano Katoliko at sa kanilang pananaw ito ay hindi mali, bagkus ito ay lubhang tama, sapagkat ito ay dumaan sa mahaba at napakatagal na proseso. Maraming pagsasaliksik at sabihin na natin, pag-iimbestiga, ang isinagawa ng simbahang Katoliko bago igawad ang pagiging santo kay Calungsod. Kaya naman, sa mata ng simbahang Katoliko, ang pagkilala kay Calungsod bilang isang santo ay hindi mali. Para naman sa ating mga hindi Katoliko, ito ay isang “no big deal,” sapagkat kung si Calungsod ay totoong may kaugnayan kay Cristo, siya ay totoong santo kahit hindi siya kilalaning santo ng Romano Katoliko. Kung siya naman ay walang tunay na kaugnayan kay Cristo, siya ay hindi santo sa mata ng langit kahit na siya ay ginawaran pa ng simbahang Katoliko ng titulo ng pagiging santo.
Sa kabila nito, ang nakikita kong problema sa paggawad ng pagiging santo kay Calungsod ay hindi sa parte ni Calungsod mismo. Kung siya man ay tunay na santo sa mata ng Diyos o hindi, tanging ang Diyos lamang ang nakakaalam. Kung siya man ay kapiling ng Diyos ngayon o hindi, iyon ay hindi na mababago. Kaya sa parte ni Calungsod tapos na ang lahat. Ngunit hindi sa parte ng mga parokyanong Katoliko. Ang paggawad ng pagiging santo kay Calungsod ay maaaring magdala sa maraming Katoliko sa impiyerno. Hindi dahil sa kagagawan ito si Calungsod kung ito man ay mangyari. Bakit ko nasabi na ang paggawad ng pagiging santo kay Calungsod ay maaaring magdala sa maraming Katoliko sa impiyerno? Una, sa halip na sila ay lumapit ng diretso kay Cristo tungo sa Ama (Juan 14:6), mas malamang na ang mangyari ngayon ay may mga Filipinong lalapit kay Calungsod, sa halip na kay Cristo lamang, sa pag-asa na sila ay ilalapit nito sa Diyos. At alam ating ito ay lubhang mali.
Pangalawa, ang mga Katoliko o, at least, ang mga Filipinong Katoliko ay namulat sa sistemang palakasan. At dahil si Calungsod ay isa ng “santo”, malamang na isipin ng ilang Filipino, lalo na ang mga kamag-anak at mga kababayan ni Calungsod, na ang kapatawaran ng kanilang kasalanan at maging ang kanilang kaligtasan ay mas mapapadali na ngayon. Sa madaling sabi, malaki ang posibilidad na sila ay umasa kay Calungsod para sa kapatawaran ng kanilang kasalanan at para sa kanilang kaligtasan.
At pangatlo, may mga Katoliko ngayon na ang panalangin ay iuukol kay Calungsod sa halip na iukol ng tuwiran sa Diyos sa pamamagitan ni Cristo. Alam natin na karaniwan ng gawain sa loob ng simbahang Katoliko na ang mga parokyano ay hindi lamang nananalangin sa mga santo, kundi sila rin ay nag-aalay ng kung anu-ano sa kanilang mga santo upang humingi ng pabor. At dahil si Calungsod ay kinikilala nila ngayon bilang isang santo, mas malamang sa hindi na ang mga kababayan niyang Katoliko ay mag-alay ng panalangin sa kanya.
Kapag ang ganitong mga kaisipan ang mamayani sa maraming Filipino (at ito ay hindi imposible), maraming kaluluwa ang tiyak na mapapahamak.
Ngayon, sino ba ang tunay na santo? At ano baa ng ibig sabihin ng salitang “santo?” Ang ibig sabihin ng salitang “santo” ay banal, sa wikang Inggles ay “holy.” Kaya ang sinumang banal ay sinasabing santo. At ang mahalagang tanong ay ito: Sino ang nagdedeklarang banal ang isang tao? O sino ang tahasang makapagsasabi na ang isang tao ay banal? Maaarin bang gawin ito ng isang kapwa tao? Maaari bang ideklara ng isang pinuno ng simbahan na banal ang isang tao at pagkatapos ang buong kalangitan ay dapat sumang-ayon sa deklarasyong iyon? Natural, hindi. Hindi kailanman maaaring magdeklara ng anuman ang isang tao, kahit siya pa ang pinakamataas na pinuno ng isang simbahan o relihiyon, at pagkatapos ang Diyos ay susunod o sasang-ayon sa deklarasyong ito. Sa halip, kung ano ang sinabi ng Diyos, ang tao ang dapat na sumunod. At ano ba ang sinasabi ng Diyos ukol sa pagiging santo? Sino ba ang mga santo?
Ayon sa Biblia, ang mga banal o santo ay yaong mga nakipag-isa kay Cristo sa pamamagitan ng tunay na pananampalataya sa kanya. Halimbawa, sa 1 Corinto 1:2 ganito ang sabi ni Apostol Pablo sa Bibliang Inggles na New American Standard Bible, “To the church of God which is at Corinth, to those who have been sanctified in Christ Jesus, saints by calling, with all who in every place call on the name of our Lord Jesus Christ, their Lord and ours”. Sa Bibliang Filipino na Ang Biblia (Edisyon 2001) “Sa iglesia ng Diyos na nasa Corinto, sa mga ginawang banal kay Cristo Jesus, mga tinawag na banal, kasama ng lahat na sa bawat lugar ay tumatawag sa pangalan ng ating Panginoong Jesu-Cristo na kanila at ating Panginoon.” Pansinin ninyo na (1) ang mga Cristianong ito ang iglesiang ito na nasa Corinto ay tinawag na mga saint o mga santo o mga banal nang sila ay nabubuhay pa. Maliwanag na sila ay buhay pa sapagkat si Apostol Pablo ay sumulat pa sa kanila. Sa kabilang dako, sa simbahang Katoliko, hindi idinideklarang santo o banal ang isang tao hanggat siya ay buhay pa. Kinakailangan na siya ay matagal ng namatay bago siya maideklarang santo. Katulad ni Calungsod, si Calungsod ay namatay noong Abril 2, 1672 ngunit ngayon lamang siya idineklarang santo ng simbahang Katoliko, matapos ang 340 taon.
(2) Ang mga taga-Corinto ay hindi mga martir sa pananampalataya, bagkus ang unang sulat ni Pablo sa kanila ay puno ng pagtutuwid dahil sa mga kamalian at kasalanan na nagaganap sa iglesia roon sa Corinto noong panahong iyon.
At (3) tinawag silang santo o banal hindi dahil sa kanilang nagawa para sa Diyos kundi dahil sa kanilang taos-pusong pagtawag sa pangalan ng Panginoong Jesu-Cristo. Sa madaling sabi, ang isang tao na taos-puso o tunay na sasampalataya kay Cristo ay ibibilang ng Diyos na saint o santo o banal kay Cristo.
Narito ang ilang talata mula sa mga sulat ni Apostol Pablo (sa Bibliang Inggles) na nagpapatunay na ang mga nabubuhay na mga mananampalatayang totoo ang siyang mga tunay na santo o saint:
Romans 1:7 – “To all in Rome who are loved by God and called to be saints: Grace and peace to you from God our Father and from the Lord Jesus Christ.”
Romans 15:25 – “Now, however, I am on my way to Jerusalem in the service of the saints there.”
1 Corinthians 1:1 – “Paul, an apostle of Christ Jesus by the will of God, and Timothy our brother, To the church of God in Corinth, together with all the saints throughout Achaia:”
2 Corinthians 13:13 – “All the saints send their greetings.”
Ephesians 1:1 – “Paul, an apostle of Christ Jesus by the will of God, To the saints in Ephesus, the faithful in Christ Jesus:”
Batay sa mga talatang iyan mula sa Salita ng Diyos, sino ang mga tinatawag na santo? Walang iba kundi ang lahat ng tunay na nananalig kay Cristo. Kaya, hindi lamang dalawa ang santong Filipino. Marami na ang santong Filipino sa mata ng Diyos. At hindi pa nga natin tiyak kung ang dalawang santong Filipino na kinikilala ng simbahang Katoliko ay kinikilala nga sa langit bilang mga santo. Ngunit nakatitiyak ako, ayon sa Biblia, na lahat ng mga nakipag-isa kay Cristo sa pamamagitan ng isang taos-pusong pananampalataya ay tunay na santo sa mata ng Diyos.
May isang aral si Apostol Pablo na hindi dapat kalimutan ng bawat tunay na Cristiano. Ang sabi niya, “With this in mind, be alert and always keep on praying for all the saints” (Eph. 6:18). Hinihikayat, kundi man inuutusan, ni Pablo ang mga Cristiano na ipinalangin ang lahat ng mga saint o mga santo o mga banal. Ibig sabihin, we will not pray to them, but instead, we must pray for them. Hindi tayo mananalangin sa kanila, kundi sa halip ay dapat na idalangin natin sila. Sa madaling sabi, ang bawat santo ay dapat magdalanginan para sa isa’t-isa, at tayong mga Cristiano ang tinutukoy dito. Dapat tayong magdalanginan para sa isa’t-isa.
Kung hindi ka tiyak na ikaw ay banal sa mata ng langit, wala kang maaaring gawin upang ito ay iyong matamo sapagkat ang pagiging banal o santo sa mata ng Diyos ay hindi dahil sa iyong nagawa o magagawa kundi dahil sa ginawa ni Cristo sa krus at sa kanyang maaaring gawin sa iyong buhay. Naghihintay lamang ang Diyos na taos-puso kang lumapit kay Cristo at siya ay handa na magbigay sa iyo ng bagong buhay at bagong katayuan sa kanyang paningin – isang banal na katayuan sa kanyang paningin.
Mga Salita Ng Buhay 